Laag voor laag methoden

Laag voor laag methoden
Fridrich-methode: een zeer snelle First 2 Layers (of F2L) -methode, begin met het oplossen van een kruis op één zijde en ga vervolgens verder met het oplossen van de eerste 2 lagen door rand- en hoekcombinaties te combineren en ze in hun sleuf te plaatsen. Dit wordt gevolgd door het oplossen van de laatste laag in twee stappen, eerst alle stukken oriënteren (één kleur op de laatste laag), en ze vervolgens verwisselen (de ring rond de laatste laag oplossen). De basismethode heeft 78 algoritmen (zonder het omgekeerde ervan) en wordt erkend als een van de snelste methoden die momenteel worden gebruikt. 

F2L-alternatieven: methoden die hetzelfde principe volgen als de methode van Fridrich, maar met verschillende algoritmen. Veel van de algoritmen worden gedeeld, maar er zijn een paar verschillen, dus er moet er een zijn die bij uw vingers past:

Bob Burton: 
Shotaro ‘Macky’ Makisumi: 
Speedcubing.com Collectie: speedcubinglovers.com
ZB-methode: Deze methode is onafhankelijk ontwikkeld door Ron van Bruchem en Zbigniew Zborowski in 2003. Na het oplossen van het kruis en drie c / e-paren, wordt het laatste F2L-paar opgelost terwijl de LL-randen worden georiënteerd. Dit staat bekend als ZBF2L. De laatste laag kan vervolgens worden opgelost in één algoritme, bekend als ZBLL. De ultieme methode vereist honderden algoritmen. De site van Lars Vandenbergh heeft ZBF2L-algoritmen, gebruikt in zijn VH-systeem.  ZBLL-algoritmen zijn te vinden op de webpagina van Doug Li. 

ZZ-methode: deze methode is in 2006 gemaakt door Zbigniew Zborowski, de mede-maker van de ZB-methode. Het heeft drie basisstappen: EOLine, F2L en LL.  EOLine staat voor Edge Orientation Line. De oriëntatie van randen wordt gedefinieerd als goed of slecht. Goed, wat betekent dat de rand in de juiste positie kan worden geplaatst met een combinatie van R-, L-, U-, D-, F2- of B2-zetten. Slechte betekenis: het zou een F, F ′, B of B ′ beweging vereisen om naar de juiste positie te worden verplaatst. Elke beweging van F, F ′, B of B ′ zorgt ervoor dat de vier randen op die plak veranderen van de huidige staat, goed of slecht, naar de tegenovergestelde toestand. Het lijngedeelte van EOLine vormt een lijn op de onderkant van de kubus die bestaat uit de DB-rand en de DF-rand op hun juiste posities. De volgende stap is F2L, First 2 Layers. Het gebruikt blokbouwtechnieken om de twee overgebleven 1x2x3 blokken van de F2L op te lossen met alleen R-, U- en L-bewegingen. Dit zorgt voor een zeer snelle oplossing van F2L omdat het geen kubusrotatie vereist. De laatste stap van de ZZ-methode is LL, Last Layer, en deze kan in meerdere stappen worden opgesplitst of als één stap worden onderhouden, afhankelijk van de gebruikte algoritmen. Er zijn twee hoofdbenaderingen voor deze methode OLL en PLL, Oriëntatie van LL en Permutatie van LL, en COLL [16] en EPLL , Corner OLL en Edge PLL. De eerste, OLL en PLL, is om een ​​van de 7 algoritmen te gebruiken om de bovenste laag (OLL) op te lossen en vervolgens de rand en hoeken in hun juiste posities (PLL) te permuteren, dit vereist 21 algoritmen. Het totale aantal algoritmen dat nodig is voor de eerste benadering voor het oplossen van LL is 28. De tweede benadering voor het oplossen van LL is om de bovenkant en de hoeken op te lossen in één algoritme (COLL) en vervolgens de randen (EPLL) op te lossen. COLL vereist 40 algoritmen en EPLL vereist 4, wat het totaal op 44 algoritmen maakt. De tweede benadering is sneller vanwege het gemak waarmee EPLL wordt herkend en uitgevoerd.

VH-methode: Gemaakt door Lars Vandenbergh en Dan Harris, als springplank van Fridrich naar ZB. Ten eerste wordt F2L zonder één c / e-paar opgelost met Fridrich of een andere methode. Vervolgens wordt het laatste paar gekoppeld, maar niet ingevoegd. Vervolgens wordt het in F2L geplaatst en worden LL-randen in één keer georiënteerd. Vervolgens worden met COLL hoeken van LL opgelost met behoud van randoriëntatie. Vervolgens worden randen verwisseld. 

rubiks kubus